ONDERDELEN MITSUBISHI SPACE WAGON

De Mitsubishi Space Wagon is een middelgroot multifunctioneel voertuig en door Mitsubishi in de markt gezet van 1983 tot 2006. Op de 23e Tokyo Motor Show in 1979 kwam Mitsubishi voor de tweede keer met een Concept SSW (Super Space Wagon).  Op basis van die SSW is de 1e generatie Space Wagon ontworpen. In 1969 kwam Mitsubishi echter al met een conceptcar, de Commuter. De voorloper van de Space Wagon. Hierin ziet men de lijnen van de latere Renault Espace. Hieruit blijkt dus maar weer dat Renault het concept "Ruimte Auto" gestolen heeft van Mitsubishi. Ook was Mitsubishi hierin alle andere merken voor welke ooit een Ruimtvoertuig hebben gebouwd.

​

Internationaal is de Space Wagon op de markt gebracht onder de namen Mitsubishi Chariot, Mitsubishi Nimbus, Mitsubishi Expo, Dodge en Plymouth Colt Vista, omdat de invoer in Noord-Amerika en als Eagle Vista Wagon in Canada geïmporteerd. De Space Wagon wordt ook geproduceerd onder licentie in Azië als Hyundai Santamo en Mitsubishi Savrin.

​

​

 

 

Space Wagon MKI
De eerste generatie Space Wagon werd geproduceerd van februari 1983 tot mei 1991 met een keuze uit vier SOHC verbrandingsmotoren, variërend van 1.6-liter 4G32, 1.8 en  2,0-liter 4G63 benzinemotor of een turbodiesel motor 1, 8 liter (4D65T, vanaf oktober 1984), gekoppeld aan een manuele of automatische transmissie. De Space Wagon bediende hiermee het marktsegment wat eerder voor rekening kwam van de Mitsubishi Galant Station Wagon.

​

 

Space Wagon MKII

De tweede generatie (1991-1997) had een langere wielbasis en een grotere lengte, breedte en hoogte, terwijl hij nog steeds deel uitmaakte van de regelgeving van de Japanse overheid met betrekking tot de buitenafmetingen van het voertuig en de cilinderinhoud. De G63B-motor werd vervangen door de architectonisch vergelijkbare maar bijgewerkte 4G63 viercilinder motor en de 1.8 turbodiesel 4D65T werd uitgefaseerd en vervangen door een nieuwere en grotere 2,0 4D68T-motor. In 1993 werd een 2.4 4G64 GDI aan het assortiment toegevoegd. Er kon een handgeschakelde vijfversnellingsbak of een viertrapsautomaat worden besteld, en in geavanceerde modellen was ook een INVECS elektronisch bestuurde viertrapsautomaat met "fuzzy logic" beschikbaar.

​

 

Space Wagon MKIII
De derde generatie werd gelanceerd in oktober 1997 en werd opnieuw groter en zwaarder. Om de kwaliteit van de auto te benadrukken, was het ladderframe gemonteerd op een zelfdragende carrosserie. Mitsubishi begon ook hier om de GDI met directe inspuiting benzine (4G64) te monteren en introduceerde een nieuwe V6 SOHC 6G72 2972 ​​cm3, ook uitgerust met GDI.

In Europa, was een 2.0 SOHC 4G63-motor met 16 kleppen was ook beschikbaar, die bekend was in de 8ste generatie Galant. De INVECS-II semi-automatische en handgeschakelde 5-versnellingsbak waren de keuzemogelijkheden qua schakelen. Een uitvoering met vierwielaandrijving was beschikbaar, maar alleen met een handgeschakelde versnellingsbak in combinatie met een 2,4 GDI benzinemotor. De versnellingsbak en aandrijflijn zijn vergelijkbaar met de Lancer Evolution, maar is aangepast aan de Space Wagon.

​

 

Space Wagon MKIV
De Mitsubishi Grandis is eigenlijk de 4e generatie Space Wagon. Een MPV zevenzitter gebouwd door Mitsubishi Motors om zijn Chariot lijn / Space Wagon / Nimbus te vervangen. Hij werd gelanceerd in mei 2003 en werd verkocht in Japan, Azië, Europa, Oceanië, Mexico, Honduras, Jamaica en Zuid-Amerika. Beschikbare motoren een 2,4 liter benzine motor en 2,0 liter Volkswagen turbodiesel vier-cilinder (niet in Jamaica), uitgerust met een badge met DI-D dan TDI, zoals normaal aangegeven door Volkswagen.

​

De Grandis was ook de basis van het concept Mitsubishi FCV (brandstofcel voertuig), op basis van brandstofceltechnologie ontwikkeld door DaimlerChrysler, dan aandeelhouder van Mitsubishi Motors. Het  DCX's "FC systeem maakt gebruik van een brandstofcel met een reeks NiMH batterijen 117 liter voor gecomprimeerde waterstofopslag.

​